Działdowski ratusz

Został wybudowany w 1578 roku. Prawdopodobnie mieścił się on w obrębie obecnej zabudowy i był otoczony budynkami kramów kupieckich. Niestety, ratusz spłonął w 1657 roku podczas „potopu szwedzkiego”. Później pożar trawił budynek jeszcze kilkakrotnie: w latach 1706, 1733 i 1794.

Budynek odbudowano w 1796 roku. Prezentował on jednak bardzo dużo mankamentów budowlanych, które wynikały z doboru tanich i złych materiałów. Mimo to ratusz pełnił wtedy wiele ważnych funkcji, mieściły się w nim m.in. sala posiedzeń miejskiego magistratu, sala sądowa, areszt, izba oficerska mieszkanie dla sługi rady miejskiej oraz więzienie. Od 1825 roku ratusz stał się również siedzibą sądu, być może właśnie dlatego na bramie ratuszowego dziedzińca pojawiły się figurki Temidy oraz patronki miasta – św. Katarzyny Aleksandryjskiej. W ratuszu mieściła się również, będąca w gestii miasta waga miejska, na której za odpowiednią opłatą ważono sprowadzone do Działdowa towary.

Na początku listopada 1914 roku ratusz w wyniku ostrzału artyleryjskiego po raz kolejny uległ zniszczeniu. Po tym zajściu poddano go odbudowie dopiero po przejęciu Działdowa przez Polskę w wyniku postanowień Traktatu Wersalskiego. Po raz pierwszy Polska flaga zawisła na działdowskim ratuszu w 1920 roku, ale wyraźnej restauracji i przebudowy dokonał (wg projektu Bronisława Bigo) Sylwester Poznański w 1922-1923 r.

Obecnie ratusz jest siedzibą Urzędu Stanu Cywilnego, a od 2013 r. także Interaktywnego Muzeum Państwa Krzyżackiego.

Bibliografia:

Franciszek Skibicki, Działdowo na starej pocztówce, Działdowo 2014.